Kamis, 08 Desember 2016

Tresnoku ing jaman semono

"Tresnoku ing jaman semono"


Saknalika takbukak selembar-selembarneng buku Diaryku, sadhela takwaca lan takeling-eling pambengen siji poro siji sing ana neng buku diaryku.“Duh Gusti, apa iki kedadean? Dhisik sing jenenge tresna Monyet nalika aku SMP ning tetap nguwawa nganti wektu iki?” Takonku nang Gusti.Tuutt.tuutt...­tut...“Siap-siap ya mengko jam 7 tak jemput.”Kuwi pesan singkat saka koyan. Ya, koyan dheweke yaiku tresna Monyetku naliko sekolah neng SMP, embuh ngapa bisa nguwawa nganti sajrone iki.Jenengku sara aku siswi SMAN dawarblandong lan kaka yaiku pacarku, pacar pisanku kawit akuSMP lan nganti wektu iko. Bersyukur aku nduwe pacar kaya dheweke, mbasi dheweke luwih dhemen mentingna kanca-kanca lan hobine ning dheweke ora tau nglalekne aku.Aku isih eling wektu dheweke ping pisan ngomongke isiati ne nangku.Neng omahku nganti wektu iki isih dadi panggon favorit ku lan dheweke, malah aku lan kaka kerep ngentekake wayah bengi neng taman kuwi mung kanggo ngitung cacah lintang lan mrada becike langit akeh lintang sing disinari cahya rembulan. Ora lali ngeling-eling ujar awake dhewedhisik.Wektu kuwi neg cerita cekak katresnan bahasa jawa aku lungguh neng kelas 2 SMP lan kaka kelas 3 SMA. Kaka ngajak aku kanggo menyang taman, takkira sih awake dhewe dolanan kaya biasane jebulna kaka nduwe kejutan kanggo dak.“cha,” kondo kaka.“Ya, apa Kang?” Jawabku.“Yen kowe dadi pacarku gelem ora?” Takon kaka kanthi suwara ndredek.“Loh kok takone ngunu Kang? Bukane kakang udah kandha yen arep fokus dhisik ana Ujian Nasional?” Jawabku.“Aku ora bisa mikirke UN yen aku durung bisa yektekne pangrasaku karo kowe,”“Prasaan apa Kang?” Jawabku kanthi isin“Iki coklat kanggo kowe, kowe gelem ora dadi pacarku wektu iki, sesuk lan salawase?”“Duh Gusti, apa sing tak rasakne sajrone iki padha karo sing koyan rasakne? Ning ta iki mung tresna monyet menehan yen aku nduwe pacar aku pengene sing serius dudu dolan toh awake dhewe ta uga isih Smp isih cilik” ujar dak jero ati.“He kok ngalamun?!” Kando Kang koyan sing ngagetake lamunanku.“Oh eng-ora kok, Kang”“Dadi gelem ora?” Takon koyan karo njulurkan tangane sing nggenggam coklat nang.“emmm-gelem, Kang.” Jawabku karo nada isin-isin lan ngesem.“Nah, iki coklate,”“nuwun ya, Kang”Sawektu, wektu aku ngeling masa nuliku karo Kang koyan ora krasa jam nunjukake gebug 7.Ting, Tong, Ting, Tong. Suwara bel omaha muni.“Eh Kang koyan, mlebu Kang!!” Ucapku karo ngesem enteng. “arep ombe apa Kang?” Takonku nang dheweke. Ora usah dheweke, awake dhewe teras lunga ae ayo.. crito kuwi kepireng 3 taun kepungkur,naliko saiki mung dadi kenangan sing paleng aku iling-iling

>Indah Putri/18
>Reza Laily/27

Tidak ada komentar:

Posting Komentar